به دست، دست علی، دست دیگرش قرآن            به دوش، بار امانت، به سینه راز جهان

رسیده لطف الهی به شکل او به زمـین            چنان که بر تن خـشکـیـدۀ زمین بـاران

صـدای آمـنـه آمـد: سـلام بـر جـبـریـل!            مـبـارک اسـت بـه عــالـَم تـولـد انـسـان

مبارک است قـدوم کسی که در قـدمـش            شـکـست کـنـگـرۀ کـاخ شـاه در ایــران

رسید و از قدمش چشم عشق روشن شد            رسید و کور شد از خاک مقدمش شیطان

به یک نگاه، ابوذر شده‌ست خاک درش            و روزبه شده از یک تـبـسـمش سلـمان

رسیده است که بر سفـره‌ها شود نـان و            رسیده است که در سیـنه‌ها شود ایـمـان

سلام بر تو که با خلق، مهر و لبخـندی            سلام بر تو که اخـمی به‌ روی نامـردان

پس از تو راه بـشر از کـتاب می‌گـذرد            سلام بر تو که دادی به جهـل ما پـایـان

پس از تو زنده به گورند جاهلان زمین            شدند فاطـمـه بعد از تو دخـتران جهـان

تو قـبـلـۀ دلی و بـا تـو بـرده‌هـای سـیـاه            صحـابی‌انـد و به بـام تو می‌دهـنـد اذان

به مـنـبـری وسط آسـمـان هـفـتـم و بعد            نشسته‌ای سر یک سفـره با تهـی‌دسـتان

قرار می‌دهی از کـف ولـو مـیان نـمـاز            اگر به مسجـد تو کـودکی شـود گـریـان

تو راه می‌روی و خاک کفش‌های تو را            شرافتی‌ست که بیند به خواب ابوسفـیان

به‌روی شانه دو تا ماه داری ای خورشید!            سرم فدای تو، جانم فـدای آن دو جـوان